The final chapter

Vandaag schijnt de zon en Christchurch heeft dan weer iets van zijn charme terug. Ook helpt het dat men druk aan het werk is aan de wederopbouw in plaats van dat het lijkt op een spookstad.
Het oude centrum waar alle winkels en toeristische plaatsen zaten, is volledig afgesloten met hekken. De gebouwen staan er grotendeels nog exact hetzelfde bij als ten tijde van de aardbeving op 22 februari 2011. Bizar gezicht! Overal hangen gele brieven op de deuren met een inspectienotice waaruit blijkt dat het gebouw gevaarlijk is en dus gesloopt of gerepareerd dient te worden. Dit is trouwens niet alleen in het centrum zo maar spreid zich nog erg ver uit. Heel veel bedrijven, winkels en vooral ook veel mensen zijn er niet meer. Vertrokken omdat ze alles kwijt zijn.
Vanmorgen is het in ieder geval zonnig en heerlijk weer! Korte broek en topje aan en aan de opruim en schoonmaak, want vandaag is het toch echt zo ver... We moeten afscheid nemen van onze geliefde campervan Sir Ed. Hij is ons enorm van dienst geweest, nooit in de steek gelaten en bijna 5000 km mee gereden!!!
En wat heb je dan trouwens veel spullen verzameld in zo'n klein busje!! Wow!! Tas vol!! Hoop dat ik nog door de douane kom...
Toen vertrokken naar ons nieuwe hostel de Old Countryhouse, om daar onze spullen te droppen zodat we Sir Ed leeg konden inleveren.
Als mijn ervaringen met hostels representatief zijn dan kan ik best wennen aan hostels. Deze is super netjes, heeft een washok, kruidentuin, mooie kamers en is super huiselijk en schoon. Vergeet ook niet de sauna en jacuzzi!! Niet slecht!!
Maar na de drop moesten we eerst even afscheid nemen van de campervan. Alles was in orde dus konden we terug lopen naar ons nieuwe hostel (was nog wel een stukje lopen, dus we miste onze auto gelijk!). Tussendoor nog even wat laatste boodschapjes gedaan en toen terug in the Old Countryhouse.
Daar heb ik lekker wat gewassen ( de wasmachines zijn hier niet zo goed, maar het is schoner dan het was) en met backpack beetje in orde gemaakt om vervolgens heerlijk in het zonnetje in een zitzak te loungen. Genieten!!
We hebben niet veel meer gedaan. In Christchurch is nog steeds niet veel te beleven. Alles is stuk...
Maaike en ik zijn nog lekker in de hottub geweest en spraken ook een man die als constructionworker werkt. Hij denkt dat er nu 30.000 man in Christchurch aan de wederopbouw aan het werk zijn en dat het nog wel 10 jaar kan gaan duren.
Ik heb die avond lekker pannenkoekjes voor ons gemaakt en we hebben heerlijk relaxed gelounged, gechilled en gehangen. Niks moet en alles mag, in zoverre dat dat hier kan.
Wat wel wennen is, is dat de toilet aan de overkant van de hal is, we kunnen douchen wanneer we willen, we kunnen koken binnen en op meerdere gaspitten, ik slaap in een gewoon bed met een matras en ik me 2 bedpartners (even voor de duidelijkheid, dat waren dus Els en Maaike) kwijt ben!!!
Wow dat wordt volledig reintegreren!!!

Liefs en truste,
Lex