Bringing sir Ed home

Nogal een raar dagje vandaag. Het is grijs en somber weertje, maar in ieder geval droog en niet zo koud (alhoewel daar de meningen tussen ons nogal over kunnen verschillen). We vertrokken vanaf het strand van Kakanui, waar we overnacht hebben, weer terug naar Oamaru. Daar heerlijk ontbeten met een bagel en koffie. Gelijk weer even misbruik gemaakt van de wifi om even bij te praten met mijn ouders en Roland.
Daarna hadden we ervoor gekozen om via een detour naar Christchurch te rijden. We wilden namelijk nog Mount Cook zien vanaf de lookout bij Lake Pukaki. Na een uur of 2-3 rijden door mooi landschap waren we aangekomen bij het meer, wat wordt gebruikt als stuwmeer. Dat water had echt een heel fellichtblauw kleurtje, heel speciaal!
Maar hoe mooi het meer ook was, door de bewolking konden we Mount Cook niet zien. We konden geen van de bergen onderscheiden, wat echt wel jammer was. Maar goed op naar de volgende bestemming, Banks Peninsula!!!
... Alleen zijn we daar nooit aangekomen. De detour was langer dan we dachten en het was daarom te ver rijden. De weg naar Christchurch was ook best een saaie weg sinds er weinig te zien was...
Dus uiteindelijk in Christchurch aangekomen om daar te blijven, sinds we daar morgen ook Sir Ed weer moeten inleveren (campervan).
Ik schrok nog best van Christchurch! Het oude centrum met alle gezelligheid en winkels ziet er uit alsof de aardbeving een paar weken geleden was. Het lijkt wel een oorlogsgebied en je kan overal wel de gevolgen zien. Het hele centrum is afgezet voor wederopbouw en sinds er niemand werkte op zondag, leek het net een spookstad. Heel triest om dat te zien...
Er zijn evacuatienotices overal, ingestorte of zwaar beschadigde gebouwen, er is met grafiti door de brandweer op de gebouwen geschreven wanneer deze is geevacueerd en veel bedrijven en mensen zullen niet meer terugkomen.
Voor ons is er ook weinig te zien en te doen hier.
We hebben uiteindelijk nadat we door het centrum zijn gelopen een campingsite in Christchurch gevonden voor de overnachting. Wat wel grappig was dat Els en Maaike het een nette camping en hostel vonden, maar ik het vooral smoezelig vond. Zij waren erger gewend en ach ik vermijd die ervaringen over het algemeen. Maar goed voor een nacht, geen probleem. Daarnaast hadden we uiteraard onze campervan Sir Ed nog. Deze is uitegerust met een bank, tafel, stoelen, kledingkast, bed, lounge, keuken, douche, bbq, stereoinstallatie, stroom, water, licht, tv met dvd-speler en ik vergeet nog vele dingen. Dus superdeluxe toch?!
We konden koken in de gemeenschappelijke keuken en lekker weer even douchen. Ondertussen gelijk een hostel in Christchurch geboekt voor de laatste nacht, wat nog best een opgave was. Veel hostels bestaan immers niet meer omdat ze zijn vernield door de aardbeving. Daardoor zijn automatisch de andere redelijk volgeboekt en prijzig, maar het is gelukt!
Verder niet veel meer gedaan, wat begonnen met opruimen en uitzoeken en lekker filmpjes met de meiden gekeken. Nu voor de allerlaatste keer slapen in onze van... Wel jammer, want ik ben best gehecht geraakt aan onze Sir Ed... Echt een supercamper!

Liefs en truste,
Lex