Tongariro a.k.a. Mordor - a journey to mount Doom

Vandaag was zwaar!!! Vooral voor mij.
We zijn om 4.45 opgestaan en vertrokken van onze kampeerplaats in de bossen naar Ketetahi carpark. Daar werden we om 6.00 (ja je hoort het goed, ik bedoel a.m.) opgepikt door een shuttle bus die ons naar ons startpunt brengt bij Mangetepopo. Vanuit daar zijn we onze hike begonnen door Tongariro National Park. Een geweldig mooi park bestaande uit actieve (maar op dit moment in rust zijnde) vulkanen en het landschap wat daar bij hoort. Voor ieder van jullie die de films Lord of the Rings heeft gezien (en zich nog kan herinneren) moet dan denken aan Mordor en mount Doom. Dat gedeelte is daar namelijk gefilmd. Het is een heel mooi en bijzonder landschap waar wij helaas maar 1/10 van zagen door de laaghangende wolken en mist. Dat was zo balen!!
Maar nog steeds kregen we wel een indruk van hoe speciaal dat landschap was.
We hebben de volledige Tongariro Alpine Crossing gelopen, die bestaat uit een 19 km hike door vulkanisch landschap en over groot gedeelte van mount Tongariro. En het was zwaar!! Lopen kan ik wel, maar met bergen beklimmen heb ik het toch echt wel heel zwaar en gaat het absoluut niet hard. Moet wel respect geven aan me meereizende vriendinnetjes die wat meer geduld met me moesten hebben sinds ik een slechtere conditie heb dan zij. Immers doet Els elke dag sporten sinds dat haar werk en haar hobby is en Maaike is al 8 maanden aan het reizen en hiken en dergelijke, waar ik een kantoorbaan heb en soms ook wat lui ben. Maar ik heb hem volledig uitgelopen en kan er zeker trots op zijn.
In totaal hebben we er zo'n 7 uur over gedaan. We zijn door mist, wolken, wind en regen gelopen en hebben toch nog een beetje indruk gekregen van het geweldige landschap.
Het was voor mij in ieder geval heel apart sinds ik nog nooit een vulkaan heb beklommen of door 'actief' vulkanisch landschap ben gelopen. De vlaktes zijn kaal en hebben vooral veel rotsplanten en verschillende soorten mos. De grond is van steen en keien en overal zie je reusachtige rotsblokken liggen die daar door de vulkaan heen geslingerd zijn. Alleen al de grote van die blokken dwingt respect voor de vulkanen uit. Mount Ngaroehoe (ofzoiets) oftewel mount Doom is zelfs in 2007 nog (zeer onverwachts) uitgebarsten en overal staan borden met wat je moet doen in geval van een uitbarsting of aardbeving. Voor je begint moet je aan alle voorbereidingen hebben voldaan, een redelijk tot goede conditie hebben en als het weer omslaat weer terug gaan sinds de tocht niet geheel ongevaarlijk is en het dan misschien zelfs niet verantwoord is.
De omgeving telt als alpine gebied en dat in combinatie met de vulkanen kan het verradelijk maken. Als je een steen om de grond gooit hoor je zelfs dat deze hol klinkt (en dan heb ik het niet over de steen die je gooide).
We zijn over een klein deel van mount Doom geklommen (de orginele naam kan ik niet uitspreken) en over zeker 2/3 (misschien zelfs meer) van mount Tongariro geklommen. We konden een detour nemen naar beiden toppen, maar sinds het zo mistig, koud en nat was hebben we dat niet gedaan. Je kan weinig meer zien dan we al zagen.
De route was een natuurpad, gedeeltelijk goed bewandelbaar, soms keien en rotsen en er kwam ook nog wat klauteren en behendigheid aan te pas. Het was zeer vermoeiend en aan het einde kon je me opvegen, maar wat gaaf. En al zeg ik het zelf, stoer dat ik het heb gedaan!! We gaan nog wel meer hiken, maar deze was het zwaarst (denk ik)...
Het laatste stuk van de hike was een stuk door tropisch woud. Echt gaaf hoe het landschap verandert, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik na die 6 uur alleen nog maar aan het einde dacht en minder in me op nam.
Aan het einde was ik doorweekt in me jas door de inspanning en van buiten door de regen. Dus maar even wat anders aangetrokken voor we weer onderweg gingen, want het was pas 2 uur (en we hadden al zo veel gedaan!!).
We zijn toen weer vertrokken en en zijn richting Wellington gereden, in de hoop dat we onderweg nog een openbare douche ergens konden vinden. We voelden ons alledrie enorm goor na de wandeling plus de laatste douche was in Rotorua. Al even geleden dus...
De eerste douche die we vonden was naast Wellington wat inhield dat we die dag zelfs nog 5-6 uur hebben gereden! Indrukwekkend!!
Onze reis werd echter vergemakkelijkt door het geweldig mooie landschap dat om ons heen veranderden. Zo mooi!! Els heeft stukken gefilmd (iedereen stopt met meezingen zodra Els haar camera pakt, zo grappig!) dus we kunnen er later nog op terug kijken en opnieuw van genieten, owja en jullie mogen het misschien ook wel zien...
Om 19.55 kwamen we aan op de camping (met douche!!). Net op tijd sinds de camping sloot om 20.00. Els en ik hebben toen, onder een douche met bipolaire stoornis, warm/koud/warm gedouched. Maaike vond zichzelf npg wel een dagje ermee door kunnen (warm water was op bij haar).
Lekker pasta gekokkereld op ons gasbrandertje en toen heerlijk en vooral heel diep geslapen!
Morgen: spierpijn!!!!

Liefs en truste,
Lex