Death Valley

Vegas zit erop.
Vanmorgen werd ik gewekt door de telefoon van Ro. Hij had, tot zijn grote frustratie, steeds geen wifi op de kamer terwijl deze bij mij wel werkte.
In de laatste nacht begon hij om 4.00 in de ochtend ineens te werken en allemaal berichtjes in te laden. Agh heb me nog wel even weer om kunnen draaien.
Op tijd eruit, backpacks weer inpakken, ontbijten (super lekkere, slechte cinnamonroll en een smoothie) en onderweg met de Camaro naar The Valley of Fire.
Wat een bizar landschap. Ontzettend gaaf.
Ik kan me zo voorstellen dat de dino's om de hoek nog rondlopen, ze zouden er zo inpassen.
Ik heb ook vaak met bepaalde rotsformaties dat mijn fantasie de vrije loop met me gaat en ik me inbeeld dat het eigenlijk slapende reuzen zijn die ooit weer wakker worden.
De rotsen hebben daar een diep rode kleur met een platentextuur, geslepen en gevormd door de wind. Ze schijnen versteende zandduinen te zijn uit het dinosauriërtijdperk. Van een afstandje doet het in ieder geval haar naam eer aan en lijkt het vuur en lava versteend.

Na dit natuurpark zijn we nog doorgereden naar Red Rock Canyon. Een al net zo indrukwekkend door steen, rotsen en bergen gevormd landschap die weer totaal anders is dan de vorige. Roland vond deze het mooist en het is jammer dat we geen tijd hebben om een gave hike trail te lopen door het park met wild horses, burros and tortoises. Maar wie weet ooit. Ro is er nu al van overtuigd dat we nog een keer terug komen.

We doen en zien veel maar heb nog steeds te weinig uren in een dag. Zou hier maanden kunnen verkennen en ik gok dat dat geldt voor alle plekken die we gaan zien. Toch hebben we ook al het gevoel al weken weg te zijn, de bruiloft lijkt al zo ver weg. Tijd krijgt een andere dimensie.

Na Red Rock Canyon is het onderweg naar Death Valley, waar we een nachtje verblijven in Furnace Creek Ranch.
Dit is een beetje zoals zoals we het Mars landschap voor zouden stellen. Droog, veel wind, warm, en bestaand uit rotsduinen, zandduinen, vlaktes en bergen in allerlei grauwe zand en bruintinten. Een hele andere wereld.
In werkelijkheid is het geen andere planeet maar voor een groot deel de bodem van een gigantisch meer wat hier ooit was, maar allang vergaan is. We slapen dan ook 86 meter onder zeeniveau.
We zijn aan het einde van de middag aangekomen bij ons motel Furnace Creek Ranch, waar we heerlijk genoten hebben van spareribs zo mals dat het vlees van het bot viel.
Furnace Creek Ranch is een toffe verblijfplaats, waar ze de overblijfselen van het oude wilde westen hebben omgetoverd tot een wat toeristische maar toffe verblijfplaats in het midden van de woestijn.

We hebben na het eten nog de zonsondergang gezien vanaf Zabriskie's Point waar we een mooi uitzicht over de vallei hadden. We werden wel bijna weggewaaid, maar ach goed vasthouden dan maar. Het waait hier veel en stormachtig hard. Misschien maar goed, want schijnt dag 40 a 50 graden Celsius hier absoluut geen uitzondering is. De wind verdoezeld dan in ieder geval de hitte nog een klein beetje.

Ik wilde heel graag nog in de nacht een stukje door de woestijn rijden om de sterren en de melkweg te zien, sinds dit één van de donkerste plekken op aarde is, maar we waren gewoonweg te moe. Dus dan maar lekker slapen.

We're out!!

Love,

Lexxie